Ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο στο Θησείο. «Σπούδασε» το θέατρο παρακολουθώντας από την ταράτσα του σπιτιού του τις παραστάσεις του Θερινού Θεάτρου «Έντεν».
Πρωτοεμφανίστηκε  το 1924 στην σκηνή του ίδιου Θεάτρου ύστερα από προτροπή του Θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου Το κορίτσι της Γειτονιάς. Το 1928, αφού συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, έγινε θιασάρχης  και στράφηκε πια προς την επιθεώρηση.
Το 1931 παρ’ ολίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό των «βενιζελικών», που εισέβαλε στο θέατρο που έπαιζε τότε στην επιθεώρηση Κατεργάρα και άρχισε να πυροβολεί θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου. Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος “περί τύπου” που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.
Σ’ όλη του τη σταδιοδρομία υπηρέτησε με συνέπεια όλα τα είδη του θεάτρου και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην  μουσική κωμωδία  και  την επιθεώρηση, ως θιασάρχης ή συνθιασάρχης  για πολλές δεκαετίες. Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ. Την περίοδο του ’40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι.
Τη δεκαετία του ’50 ήταν βασικό στέλεχος των επιθεωρήσεων του Θεάτρου «Ακροπόλ» στο οποίο διατέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής(1956-61).
Η δεκαετία του ’60  σημαδεύτηκε  από την σπουδαία συνεργασία του με τον Νίκο Ρίζο και την Γεωργία Βασιλειάδου(1962-65). Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, το 1967-68.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, Μαρία Πενταγιώτισσα, ενώ ακολούθησαν δεκάδες άλλες, έως το 1970.
Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες, παίζοντας με χαρακτηριστική  άνεση σε κωμωδίες, κομεντί, φαρσοκωμωδίες, αισθηματικά και βουκολικά  δράματα.  Ανάμεσα σε αυτές είναι οι  Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η καφετζού, Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο, Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας, Ο θησαυρός του μακαρίτη, Kαλημέρα Αθήνα, Το αγρίμι, Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα, Οι Γαμπροί της Ευτυχίας, Έξυπνοι και κορόιδα, Mικροί και μεγάλοι εν δράσει, Ο παράς κι ο φουκαράς, Διπλοπενιές, Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, Η αρχόντισσα του λιμανιού, Οι προικοθήρες, Η σωφερίνα.
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 10 Μαρτίου του 1970, μετά το τέλος των γυρισμάτων  της ταινίας Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης. Kηδεύτηκε στο Β’ Νεκροταφείο στα Πατήσια και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.
Η προσωπική του ζωή ήταν ήρεμη, ενώ δεν παντρεύτηκε ποτέ.

Δείτε παρακάτω τις ταινίες του…