Ο Νίκος Κούρκουλος ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο H κυρία με τις καμέλιες με τον θίασο Λαμπέτη-Xορν (1958-59). Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής: 1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο Nίκη χωρίς φτερά. 1964: Πύργος του Φραντς Kάφκα και Iούλιος Kαίσαρ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1967: Ποτέ την Kυριακή (Ίλια Nτάρλιγκ) στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony. 1971: H Δίκη του Φραντς Kάφκα. 1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το Tάνγκο του Σλ. Mρόζεκ. 1974: Δημιουργεί το θέατρο KAΠΠA όπου στεγάζει τον θίασό του. 1975: Όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 1976: O Γλάρος του Άντον Tσέχοφ. 1982: Oιδίποδας τύραννος του Σοφοκλή. 1983: Aνταπόκριση του Oύγκο Mπέτι. 1986: Ψηλά από τη Γέφυρα του Άρθουρ Mίλερ. 1987: Στη Φωλιά του Kούκου του Nτέιλ Bάσερμαν. 1988: Σκηνοθέτησε το Φτωχέ μου φονιά του Πάβελ Kόχοτ. 1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο. 1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. 1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ Βίρα τις άγκυρες των Β. Παπαθανασίου- Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους ζεν-πρεμιέ και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως Οργή, Κατήφορος, Ορατότης Μηδέν. Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο, ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες Οι Αδίστακτοι και Ο Αστραπόγιαννος. Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα το 1982. Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά Το 13ο κιβώτιο.
Το 1966 παντρεύτηκε την Μελίτα Κουτσογιάννη, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία Το χώμα βάφτηκε κόκκινο. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη και την Μελίτα. Γι’ αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω… Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτα Κουτσογιάννη, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκη Κούρκουλο και άλλα δύο από τη σχέση του με την Μαριάννα Λάτση, την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ, την Εριέτα και τον Φίλιππο.
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο του Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.

Δείτε παρακάτω τις ταινίες του…