Τύφλα νάχη ο Μάρλον Μπράντο

 

Τύφλα νάχη ο Μάρλον Μπράντο

Ένας υπάλληλος του ληξιαρχείου, ο Στέφανος, εκλαμβάνεται ως ο συνώνυμός του διάσημος ποιητής και γίνεται δεκτός με θέρμη, κατά την άφιξή του στον Πόρο για διακοπές. Ο αληθινός ποιητής κρύβει την αληθινή του ταυτότητα, για να αποδείξει στον φίλο του ότι κερδίζει τις γυναικείες καρδιές χωρίς τη φήμη του. Όταν όμως διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα φαντάζεται, και ο υπαλληλάκος κλέβει την παράσταση χάρη στο δικό του όνομα και στις γυναίκες που τον καταδιώκουν μανιωδώς, θα αποκαλύψει την αλήθεια και θα κερδίσει την κοπέλα που αγαπά. 1963
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Ορέστης Λάσκος
ΣΕΝΑΡΙΟ Ναπολέων Ελευθερίου
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Θανάσης Βέγγος, Κώστας Κακκαβάς
ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑΈφη Οικονόμου, Μυρέλλα Τσάρου, Αθηνά Μερτύρη, Μπέλα Τζέσκα, Ντέπη Γεωργίου, Σόφη Ζαννίνου, Χριστίνα Αποστόλου, Ντίνα Τριάντη, Ζαννίνο Παπαδόπουλος, Άγγελος Θεοδωρόπουλος, Παναγιώτης Καραβουσιάνος, Δημήτρης Κατσούλης, Γιάννης Μωραΐτης, Σύλβιος Λαχανάς, Περικλής Χριστοφορίδης

δείτε όλα τα σχετικά posts

 

-Θα μου επιτρέψετε κύριε Αυγερινέ να σας προσφέρω αυτή την ανθοδέσμη, εκ μέρους του ξενοδόχου.
-Ποιος είναι αυτός;
-Εγώ! Και αυτή εκ μέρους του γιατρού.
-Αυτός ποιος είναι;
-Πάλι εγώ! Και αυτή εκ μέρους του φαρμακοποιού.
-Αυτός;
-Πάλι εγώ!
-Δηλαδή είσαι ξενοδόχος, γιατρός και φαρμακοποιός.
-Μάλιστα.
-Και γιατί δε γινόσουνα και παπάς να τους θάβεις κατευθείαν;
Ήσυχο, ησυχο το ποταμάκι
αργοκυλάει το γαλάζιο το νεράκι
και τραγουδάει την αγάπη την χρυσή
μια κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ
– Στέφανος Αυγερινός
-Τι κάνεις μωρή κάμπια εκεί πάνω; Τζιτζίκια μαζεύεις;
-Όχι, γράφω ποιήματα. Ακούστε αυτό που έγραψα, με τον τίτλο “Το Πουλάκι”. Είμαι ένα μικρό πουλάκι, που πετάει από κλαράκι σε κλαράκι, και που ζω με του έρωτα σου την ελπίδα, απ’ την μέρα και απ’ την ώρα που σε είδα…
-Πάει σου στριψε η βίδα!
-Πως σας φάνηκε το πουλάκι μου;
-Ωραίο, ωραίο είναι. Βάλτο στο κλουβί, να μη σου φύγει. Άντε γεια σου.
-Φεύγετε;
-Ναι και κατέβα από ’κει, μη σε δει κάνας κυνηγός και σε περάσει για κουρούνα.
Απόψε, σήμερα και χθες
όλες οι πόρτες είν’ κλειστές
και γω είμαι απ’ όξω.
Και μες στο θάμπος το θαμπό
παίρνω αμπάρριζα να μπω
και με πετάνε ΌΞΩ.
Όλος ο κόσμος μ’ αγνοεί
βαρέθηκα πια τη ζωή
τους φθόνους και τα μίση
αλί αλί και τρισαλί
φωνάχτε αμέσως τον Αλή
να με καρατομήσει!
– Στέφανος Αυγερινός

 

Δείτε το

Αφήστε μια απάντηση